گاهي اوقات ما به دلايل مختلفي احساس ارزشمند بودن نمي كنيم . مثلاً ‌برخي از افراد فكر مي كنند كه حتماً بايد كار خاصي انجام دهند ويا خدمت قابل توجهي به ديگران انجام دهند تا احساس ارزشمندي داشته باشند . در اين مورد بايد به اين نكته توجه كرد كه معمولا كساني كه شايسته ارزشمندي هستند به اين دليل اين مزيت را كسب كرده اند كه براي ديگران مفيد بوده اند و خدماتي به ديگران ارائه کرده اند . يعني مثلاً ارزشمندي يك پزشك به اين دليل است كه جان همنوعان خود را كه انسانهاي ارزشمندي هستند نجات مي دهد در غير اين صورت ارزشمندي معناي خاصي ندارد و يا ارزش يك  فرد خيَر زماني است كه به همنوعان خود خدمت مي كند و اگر این همنوعان فاقد ارزش بودند کار این فرد نیکوکار هم معنایی نداشت .

دليل ديگري كه باعث مي شود افراد احساس ارزشمندي نكنند اين است كه اين كار را به معناي خودخواهي و خود پسندي مي دانند. در اين زمينه يادآوري بايد كرد كه ارزش قائل شدن براي خود به معني خودخواهي نيست بلكه زماني كه يك فرد خود را ارزشمند بداند ديگران را هم همانند خود مي بيند و همانطور كه اشاره شد همه افراد به خودي خود داراي ارزش و احترام هستند و هيچ عامل بيروني نبايد ملاك اين ارزش گذاري  باشد .

عامل ديگري كه بر كم شدن احساس ارزشمندي تاثير دارد تعيين اهداف ،  معيارها و استاندارهايي است كه افراد تصور مي كنند تنها با رسيدن به آنها مي توانند احساس ارزشمندي داشته باشند . مثلا كسب يك رتبه برتر در زمينه تحصيل ،  گرفتن ارتقاء شغلي، خريدن يك ماشين خاص و خيلي از موضوعات و استاندارهايي كه  در خيلي از مواقع از بيرون به افراد ديكته مي شوند در این موقعیت ها افراد به جای داشت دیدگاه برنده برنده دچار بازی خطرناک مقایسه کردن خود با دیگران می شوند  و ملاک ارزشمندی خود را برنده شدن درمقایسه با دیگران می دانند و اگر غیر از این باشد همیشه احساس ناخشنودی، شکست و بی ارزش بودند می کنند