از نا آگاهی تا خودآگاهی

دوستان سلام امیدوارم خوب باشید

هرکاری که ما در طول شبانه روز انجام میدهیم اعم از راه رفتن ،  صحبت کردن ، نوشتن ، تماشای تلوزیون ، خرید کردن و … در یکی از 3 حالت زیر انجام میشه

1- ناخود آگاه

2- آگاه

3- خودآگاه

و موضوع مهم اینه که هرچقدر درمسیر زندگی به سمت خودآگاهی بیشتر حرکت کنیم زندگی بهتر و با کیفیت تری را تجربه میکنیم و اساساً تغییر و رشد فردی مسیری هست که در جهت افزایش خودآگاهی ما صورت میگیره . اجازه بدید در ادامه با مثالی که دکتر دیپاک چوپرا در این باره مطرح کردند مطلب را ادامه بدهم .

در حالت ناخودآگاه  ، واکنشهای ما عمدتاً احساسی و انفعالی هست و بدون فکر انجام میشه  واحساسات کنترل ما را در دست دارند  مثلا حالتی همچون “ازکوره در رفتن”  رفتاری هست که ما معمولا ناخودآگاه انجام میدیم و در مورد شروعش فکر نمیکنیم. اما زمانی که ما متوجه حالتی که داریم  میشویم آن وقت  در حالت آگاهی قرار داریم مثلا میدانیم که الان خشمگین و عصبانی هستیم . اما مرحله بعدی که اهمیت فراوانی برای ما داره مرحله خودآگاهی است که در این مرحله ما به علت و چرایی  رفتار و حالت خود  فکر میکنیم . مثلا اینکه من چرا الان عصبانی هستم ؟

این مرحله بسیار با ارزش هست چون وقتی به این سطح از آگاهی برسیم که بدانیم علت و ریشه رفتار ما چیه طبیعتا کنترل زیادی روی آن داریم و به میزانی که این خودآگاهی بالا بره از تعداد رفتارهای مبتنی بر هیجان و احساس در ما  کاسته میشه و تسلط بیشتری روی خودمان خواهیم داشت . خیلی از مشکلات ارتباطی و بین فردی افراد ناشی از اینه که نسبت به رفتارها و گفتارها و عملکردشون خودآگاهی کافی ندارند و عمدتا برمبنای عادتها و احساسات خودشان عمل میکنند  و به همین دلیل دچار مشکل و چالش میشوند . پس جا داره با توجه به اهمیت این موضوع سعی کنیم در جهت افزایش هرچه بیشتر میزان خود آگاهی تلاش کنیم تا ادراک بهتر و مناسب تری از دنیا داشته باشیم و در موقعیتهای مختلف بهتر عمل کنیم . و یکی از مهمترین راهها برای افزایش خودآگاهی در ما آموزش دیدن از طریق  مطالعه کتاب  و دریافت مطالب ارزشمند از هر طریق است .