يعني با فرد منتقد تا حدودي موافقت مي كنيد و اين روش زماني استفاده مي شود كه انتقاد نه صحيح است و نه سازنده .
در پذیرش غیر کامل با بخشی از انتقاد یا احتمال و یا اصل انتقاد موافقت می شود.
در این روش از اصول با انتقاد چطور برخورد کنیم ، فقط با یک بخش از انتقاد موافقت کرده و آن را تصدیق می کنید.
مثال :
انتقاد: تو خیلی فراموشكاري و من نمی توانم روي حرف تو حساب كنم. چند بار به تو گفتم بيرون رفتی كيسه زباله را هم با خودت ببر ولي توجه نكردي .
پاسخ :كاملاً درست ميگي من فراموش كردم كيسه زباله را بيرون ببرم .
در اين مثال عبارت تو قابل اعتماد نيستي خيلي كلي است و نمي تواند مورد قبول باشد و در اينجا فقط فراموش كردن بیرون بردن کیسه زباله درست است و تصديق مي شود .
موافقت با احتمال انتقاد :
براي اينكه با احتمال انتقاد موافقت كنيد مي توانيد بگوييد : «ممكن است درست بگويي»
حتی اگر درصد خیلی کمی به درست بودن انتقاد باور داشتید می توانید از این روش استفاده کنید.
مثال : اين لباس اصلاً مناسب تو نيست. اگر آن را بپوشي همه تو را مسخره مي كنند .
پاسخ : ممكن است درست بگي شايد اين لباس مناسبي نباشد .
در این روش به نظر می رسد که با فرد منتقد موافقت شده اما پيام دیگر اين نوع پاسخ گويي اين است كه هرچند ممكن است درست بگويي اما واقعاً فكر نمي كنم كه كاملاً و به طور صد درصد حرف شما درست باشد و من هم نظر خودم را دارم.
در اين روش، فرد منتقد را تصديق مي كنيد بدون اينكه همه سخنان او را بپذيريد به همين خاطر ساختار شرطي ( اگر …آنگاه) را استفاده مي كنيد .
مثال
انتقاد :اين گزارش نوشتن خوب نيست. گزراش كه خوب نباشد اصلاً اثر گذاري ندارد . به نظرم بايد گزارش بهتري بنويسي.
پاسخ : درست ميگي گزارشي كه خوب نوشته نشود اثرگذاري ندارد. در مثال بالا این نکته پذیرفته شده که گزارش نامناسب، اثرگذاری ندارد اما در عین حال با عوض کردن گزارش موافقت نمی شود.
مزيت پذيرش غير كامل اين است كه منتقدان را ساكت مي كند. همين كه مي شوند شما حرفشان را قبول كرده ايد براي آنها كفايت مي كند و معمولاً كسي به اين فكر نمي كند كه بقيه حرفشان را قبول نكرده ايد.
فقط بايد مراقب باشيد كه قبل از متوجه شدن انگيزه انتقاد كننده از اين روش استفاده نكنيد چرا كه شايد از شنيدن توصيه هاي ارزشمند فردي كه انتقاد سازنده دارد با كوتاه كردن حرفش محروم شويد .